Uczniowie pamiętają o Marianie Stylińskim

Młodzież wraz z nauczycielami postanowili przypomnieć sylwetkę osoby, dzięki działaniom której Tarnów został „pierwszym niepodległym”. Pomysłodawcy projektu edukacyjnego chcieli w ten sposób ocalić od zapomnienia osoby, które nie zawsze były obecne na pierwszych stronach gazet, a mimo to kolejne pokolenia sporo im zawdzięczają. Tak było m.in. w przypadku Mariana Stylińskiego, który był legionistą Józefa Piłsudskiego, ochotnikiem w wojnie polsko-bolszewickiej, obrońcą Lwowa, burmistrzem Tuchowa. Został zamordowany w Auschwitz 18 czerwca 1942 roku. W obozie nadano mu numer 27070. Tablicę z takim numerem odsłonięto podczas uroczystej mszy. Na zaproszenie ZSEG odsłonięcia dokonała córka Stylińskiego,  Aleksandra Pilch-Bojarska.

Marian Styliński (ur. 31. 07. 1898r., Góra Ropczycka, zm. 18. 06. 1942r., KL Auschwitz-Birkenau), legionista, harcerz, syn Franciszka. Przed I wojną światową uczęszczał do Krajowej Szkoły Kupieckiej w Tarnowie. Rozpoczął naukę w klasie przygotowawczej w Dwuklasowej Szkole Kupieckiej w roku szkolnym 1911/1912. Klasa pierwsza w kolejnym  roku szkolnym to spory przyrost uczniów (26 uczniów). Naukę zakończył w roku szkolnym 1913/1914 .Od 1912 roku członek ruchu skautowego, Związku Strzeleckiego, w którym ukończył kurs podoficerski. Po wybuchu I wojny światowej zgłosił się do Legionów Polskich. 3 sierpnia 1914 roku w pierwszej grupie ochotników opuścił Tarnów i wyruszył na Oleandry. Uczestniczył w walkach m. in. pod Nowym Korczynem i Opatowcem. W Legionach Polskich od 3 listopada 1914 roku pełnił służbę w II baon 2 pp I Brygady. Został ranny pod Konarami. Superarbitrowany w Krakowie 6 listopada 1916 roku i uznany za zdolnego do służby bez broni, zatwierdzono 23 listopada 1916 roku. W 1917 roku w okresie kryzysu przysięgowego skierowany do aresztowania polskich oficerów, odmówił wykonania rozkazu. Wraz z 7 pułkiem piechoty austriackiej wysłany na front włoski. W lutym 1918 roku zgłosił się do Polskiej Organizacji Wojskowej. Został mianowany komendantem Oddziału Lotnego w Tarnowie. Brał udział w przewrocie wojskowym 30 października 1918 roku jako dowódca grupy rozbrajającej austriacką Komendę Okręgową. Uczestnik obrony Lwowa. Brał udział w zajmowaniu Pomorza. W czasie wojny polsko-bolszewickiej walczył pod Mławą, Rozwadowem i Brodnicą. 16 kwietnia 1921 roku przeszedł do rezerwy. Jako osadnik wojskowy w latach 1923-1926 mieszkał i gospodarował w Borowikach na Kresach. Po powrocie zamieszkał w Burzynie k. Tuchowa. W latach 1932-1941 był burmistrzem Tuchowa. Podczas II wojny światowej w SZP-ZWZ. 30 maja 1941 roku został aresztowany i 23 marca 1942 roku został przewieziony do KL Auschwitz-Birkenau, gdzie zmarł 18 czerwca 1942 r. Odznaczony Krzyżem Legionów, medalem za wojnę 1918-1921, Krzyżem Obrony Lwowa.

(ww)