Pan Popper i pingwiny w Millenium

O filmie

„Pan Popper i jego pingwiny" to opowieść o mężczyźnie, którego relacje z rodziną są chłodne, ale ocieplają się, gdy dostaje w spadku sześć uroczych, chociaż nieco niegrzecznych pingwinów.

Mały Tommy Popper wychowywał się na Brooklynie i kiedy tylko mógł rozmawiał z tatą-podróżnikiem. Dorosły pan Popper (Jim Carrey) to majętny agent nieruchomości mieszkający na Manhattanie. Rozwiódł się z Amandą (Carla Gugino), z którą ma dwójkę dzieci (Madeline Carroll i Maxwell Perry Cotton) i żyje w luksusowym apartamencie na Park Avenue. Jego życie się zmienia, kiedy kurier dostarcza dziwną paczkę z Antarktyki...

W paczce znajduje się pingwin. Nie pluszowy, jak początkowo zakłada pan Popper, tylko prawdziwy, który zaczyna chodzić po mieszkaniu i robić niezły raban. Bohater kontaktuje się z różnymi miejscami w nadziei, że ktoś zabierze od niego zwierzę, ale niestety nikt się do tego nie pali. Zdesperowany dzwoni na Antarktykę, skąd przysyłają mu kolejne pięć pingwinów...

Życie Poppera całkowicie się zmienia. Przywiązuje się do ptaków i się z nimi zaprzyjaźnia, a jego luksusowe mieszkanie zamienia się w piękną zimową krainę. Bohater prawie trafia za kratki, dzięki czemu uświadamia sobie jak ważna jest rodzina.

Główną rolę zagrał Jim Carrey, który wrócił do komedii w wielkim stylu. Od dawna chciałem zagrać w fantastycznym filmie dla całej rodziny, a ten do takich należy. Niektórzy boją się pracować z dziećmi i zwierzętami, bo są nieprzewidywalne. Ja to uwielbiam, bo nie ma nic piękniejszego i bardziej niewinnego niż ciepła historia o zwierzakach - mówi aktor.

Film oparto na książce autorstwa Richarda i Florence Atwaterów wydanej w 1938 roku. To historia o rodzinie, która odziedziczyła dwanaście pingwinów. Książka stała się klasykiem i weszła do kanonu lektur.

Producent John Davis jest wielkim fanem książki. Czytałem ją w trzeciej klasie podstawówki, tak samo jak moja żona i dzieci. To piękna historia o facecie, który nie żyje tak, jak chciałby żyć. Pingwiny wywracają wszystko do góry nogami i bohater zaczyna być szczęśliwy. To piękne przesłanie, które zawsze do mnie przemawiało - mówi producent takich filmów jak "Garfield" czy "Doktor Dollitle".

Autorami scenariusza są Sean Anders, John Morris i Jared Stern. Współczesna rzeczywistość różni się od tej z lat 30 XX wieku, więc nasz pan Popper jest innym człowiekiem niż bohater książki. Sporo pozmienialiśmy, ale najważniejsze było zawarcia przesłania o radości życia i docenianiu bliskich - mówi producent wykonawczy Derek Dauchy.

Wielu filmowców chciało nakręcić ekranizację powieści, ale najwłaściwszym kandydatem okazał się Mark Waters ("Wredne dziewczyny", "Zakręcony piątek"). Spotkaliśmy się i podzielił się ze mną swoją wizję. Bardzo przypadła mi do gustu i nie miałem wątpliwości, że to właśnie Mark powinien nakręcić ten film." - mówi Davis.

Podczas obsadzania głównej roli okazało się, że najsłynniejsi aktorzy Hollywood mają hopla na punkcie pingwinów. O rolę starali się czołowi komicy. Niektórzy przychodzili z pluszowymi pingwinami i deklarowali wielką miłość do tych ptaków. To było niezwykłe - mówi Davis. Zaangażowano Jima Carreya, który zdobył popularność udziałem w takich komediach jak „Ace Ventura: Psi detektyw" czy „Bruce Wszechmogący". Ma wielki talent do komedii, a przede wszystkim jest wspaniałym człowiekiem. Zagrał wspaniale - mówi Mark Waters i dodaje: zanim obsadziliśmy główne role, wszyscy znajomi mówili, że koniecznie musimy zatrudnić Jima Carreya. Kiedy przeczytał scenariusz, był zachwycony. No i oczywiście uwielbia pingwiny.
Córkę Poppera zagrała Madeline Carroll („Nasza niania jest agentem", „Najważniejszy głos").