Walentynki w Millenium
Pat Solatano (Bradley Cooper) nie jest zwykłym facetem i ma papiery, którymi może to udowodnić. Po ośmiu miesiącach terapii wraca do rodzinnego domu, by zacząć od nowa w ramach filozofii „pozytywnego myślenia". Jego konsekwentna strategia zmienia się, gdy poznaje intrygującą dziewczynę z sąsiedztwa, Tiffany (Jennifer Lawrence). Wzajemna niechęć pary ekscentryków przeradza się w niespodziewaną więź, a wszystkie dotychczasowe plany mogą stać się jedynie nieważnymi wspomnieniami.
„Poradnik pozytywnego myslenia"
OBSADA: Bradley Cooper, Jennifer Lawrence, Robert De Niro
REŻYSERIA: David O. Russell
GATUNEK: komediodramat
CZAS TRWANIA: 122
OGRANICZENIE WIEKU: 15
Recenzja
Nowy film Davida O. Russella („The Fighter”) wnosi do głównego nurtu kina odrobinę lekkości i ucieka od sztampy wycyzelowanych komedii romantycznych i rzemieślniczych melodramatów.
W „Poradniku pozytywnego myślenia" żaden z bohaterów nie jest do końca "normalny", cokolwiek to wyrażenie mogłoby oznaczać. Zresztą nie o „normalność" w tej tragikomedii chodzi, tylko o próbę polubienia swoich mniejszych lub większych wad, dysfunkcji, które każdy z nas ma, nawet jeżeli nie chce się do tego przyznać.
„Spróbuj w negatywach dostrzec pozytyw" - to idea, której Pat (znany z „Kac Vegas” Bradley Cooper), główny bohater filmu, chwyta się niemal desperacko. Poznajemy go w momencie, gdy matka (Jacki Weaver) na własną odpowiedzialność wypisuje go ze szpitala psychiatrycznego, do którego trafił po ciężkim pobiciu kochanka swojej żony. Teraz mężczyzna chce odzyskać swoje dawne życie, sprzed "incydentu", wrócić do pracy, pozbyć się psychotropów, które mają łagodzić skutki jego rozchwiania emocjonalnego, przez terapeutów zdiagnozowanego jako zaburzenie dwubiegunowe. Ciągle wierzy, że uda mu się odbudować stary związek i nie przyjmuje do wiadomości, iż ta miłość już dawno umarła. Tymczasem na jego drodze staje młoda wdowa Tiffany (Jennifer Lawrence), kobieta równie „szalona", co Pat, a może - po prostu - tak samo jak on wrażliwa, podatna na zranienia, które świat szykuje dla nas każdego dnia…
David O. Russell („Igraszki z losem", „Złoto pustyni", „Jak być sobą", „The Fighter") swoim najnowszym filmem wywołał już sporo zamieszania kilka miesięcy temu, prezentując go na festiwalu w Toronto. Tam hucznie i zgodnie uznano produkcję za oscarowego pewniaka. Później przyszły pierwsze nominacje, wyróżnienia - skromny film stał się jednym z czarnych koni sezonu nagród 2012/2013. Pośród pompatycznych i rozhukanych superprodukcji, wycyzelowanych komedii romantycznych i rzemieślniczych melodramatów "Poradnik pozytywnego myślenia" wnosi do głównego nurtu kina odrobinę lekkości. Z łatwo wpadającą w oko i serce czułością spogląda na chaos życia i słabości oraz zalety bohaterów. Nie tylko Pat i Tiffany są tu bowiem "wariatami". Problemy z panowaniem nad sobą spowodowały, iż Pat Senior (Robert De Niro) ma zakaz wstępu na stadion swojej ulubionej drużyny. Kibicując sportowcom sprzed telewizora, ryzykuje w zakładach i ślepo wierzy w różne "czary-mary". Stary przyjaciel Pata - Ronnie (John Ortiz) w garażu, słuchając Metalliki, odreagowuje stres wzorowego życia. Nawet terapeuta (Anupam Kher) pozwala sobie na drobne szaleństwa. To wyjątkowo swojska galeria postaci, idealnie wpisująca się w czasy globalnego kryzysu gospodarczego, recesji w Ameryce, bezrobocia, desperacji finansowej i zagubienia tożsamości.
Film czaruje swoimi słodko-gorzko-kwaśnymi smakami, barwnymi bohaterami, niesie optymistyczne przesłanie i nastraja - wedle tytułu i motta Pata – pozytywnie. Trudno też nie ulec spojrzeniu Bradleya Coopera („Kac Vegas”), który ewidentnie szuka dla siebie bardziej wieloznacznego repertuaru (jego dotychczasowy wizerunek i tak bierze jednak górę nad nową postacią...). Jennifer Lawrence jest cudownie delikatna i nieustępliwa zarazem, zraniona, ale dzielna, a Jacki Weaver kradnie wszystkie sceny swoim spojrzeniem. Niemniej, w pojedynku z podobnymi w duchu produkcjami, których w niezależnym nurcie kina są już dziesiątki - „Debiutanci", "Pół na pół", "Dróżnik", "500 dni miłości" itd. Sympatyczne, ciepłe kino.
Dagmara Romanowska
Stopklatka.pl
