Odszedł zbyt szybko... Arcybiskup Józef Życiński

Józef Życiński urodził się 1 września 1948 r. w Nowej Wsi koło Piotrkowa Trybunalskiego. W 1972 r. przyjął święcenia kapłańskie a w 1976 r. na Wydziale Teologicznym w Krakowie uzyskał stopień naukowy doktora teologii. Drugi stopień doktora z filozofii, uzyskał na Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie. Rozprawę habilitacyjną "Prostota i dyskonfirmowalność jako kryteria heurystyczne w kosmologii relatywistycznej" obronił na kolokwium w roku 1980. W latach 1990-1997 był biskupem tarnowskim. W 1997 r. został mianowany arcybiskupem Metropolitą Lubelskim.

Był członkiem Papieskiej Rady ds. Kultury, na której posiedzenie pojechał do Rzymu, gdy dobiegła nas informacja o jego śmierci.

Przewodniczył Radzie Programowej Katolickiej Agencji Informacyjnej. Uczestniczył również jako konsultor, współpracownik i członek w pracach wielu światowych środowisk naukowych. Był m.in. członkiem Europejskiej Akademii Nauki i Sztuki w Salzburgu, Rosyjskiej Akademii Nauk Przyrodniczych oraz Komitetu Biologii Ewolucyjnej i Teoretycznej Polskiej Akademii Nauk. Zasiadał w Radzie Naukowej Fundacji Johna Templetona. Doktor honoris causa kilku uczelni, m.in. Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie i lubelskiej Akademii Medycznej.

Zainicjował i zorganizował trzy Międzynarodowe Kongresy Kultury w Lublinie. Autor wielu książek m.in. "Medytacje sokratejskie", "Ziarno samotności","Bóg i ewolucja. Podstawowe pytania ewolucjonizmu chrześcijańskiego", "Bóg postmodernistów. Wielkie pytania filozofii we współczesnej krytyce moderny", "Odyseusz czy playboy? Kulturowa odyseja człowieka". W pracy naukowej podejmował tematy filozofi nauki, kosmologi relatywistycznej, metafizyki, metalogiki, badaniem relacji między nauką a wiarą, filozofią procesu Whiteheada i jej rolą we współczesnym wykładzie chrześcijańskiej doktryny.