Zmarł Antoni Bahr

Urodził się 30 maja 1922 r. w Alwerni. Jako 9-latek wyjechał z rodzicami do Krakowa. Tu, w szkole im. Jordana, po raz pierwszy zetknął się z harcerstwem, z którym tak naprawdę nigdy się nie rozstał. Zwykł mawiać, iż „Ideałom harcerstwa albo jest się wiernym całe życie, albo w ogóle”. Po latach wspominał, jak głęboko przeżywał, w niesamowitej atmosferze zamku wawelskiego, złożenie harcerskiego przyrzeczenia w 1934 r. W latach okupacji walczył w AK, której był wierny do końca.

W latach 1948-49 pracował w Zakładach Przemysłu Nieorganicznego w Alwerni. Po ukończeniu studiów na wydziale chemii Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie, w 1950 r., związał się zawodowo z Zakładami Azotowymi w Tarnowie. Jako specjalista od chloru i jego przetwórstwa, budował, modernizował i intensyfikował elektrolizę rtęciową, a także produkcję krzemu i tarflenu. Posiadał w tej dziedzinie dużą wiedzę i doświadczenie. W praktyce zastosowanie znalazło szereg jego wniosków racjonalizatorskich, przynosząc wymierne efekty ekonomiczne. W 1957 r. ukończył studia na wydziale elektrycznym Politechniki Śląskiej w Gliwicach, uzyskując tytuł inżyniera elektryka w zakresie elektrotechniki przemysłowej.

Pracując zawodowo, zaangażował się w organizowanie SITPChem i zakładowej „Solidarności”. Działał również w jej Regionie „Małopolska”. W czasie stanu wojennego, wprowadzonego dekretem z 13 grudnia 1981 r., został osadzony w więzieniu w Załężu. Już wtedy miał kłopoty ze zdrowiem, które groziły zawałem. Po takim orzeczeniu lekarskim został zwolniony, ale nie do domu, lecz do szpitala przyzakładowego, w którym spędził kilka miesięcy. Wkrótce powrócił do pracy i do swojej pozazawodowej działalności. W 1987 r. przeszedł na emeryturę.
Zmarł 31 maja, pozostawiając w bólu rodzinę i przyjaciół.