Wybitny tarnowianin - Hetman Jan Tarnowski
Tarnów inauguruje obchody Roku Hetmana Jana Tarnowskiego. Zgodnie z ideą, przez najbliższe miesiące, w mieście pod Górą św. Marcina, organizowane będą różne wydarzenia mające przypomnieć mieszkańcom tę niezwykłą postać, która rozsławiła Tarnów w kraju i na świecie.
Jan Amor Tarnowski urodził się w zamku na Górze Św. Marcina w 1488 r. Ojciec Jan Amor był kasztelanem krakowskim, dlatego synowi nadano przydomek „Krakowczyk”, matką zaś była Barbara z Rożnowa, wnuczka rycerza Zawiszy Czarnego.
W 1527 roku Tarnowski został wojewodą ruskim i otrzymał od króla Zygmunta I Starego godność hetmana wielkiego koronnego. Rozgromił Wołochów w bitwie pod Gwoźdźcem i pod Obertynem - zyskując opinię znakomitego dowódcy.
Z zamiłowania był bibliofilem i na tarnowskim zamku stworzył dużą bibliotekę. Zgromadził w niej m. in. obok starych kodeksów rękopiśmiennych i współczesne dzieła literackie oraz naukowe z różnych dziedzin. Chętnie też otaczał się wybitnymi osobistościami kultury polskiej doby renesansu. Gościł u siebie m.in.: Andrzeja Frycza Modrzewskiego, Mikołaja Reja, Jana Kochanowskiego, Łukasza Górnickiego, Marcina Kromera i wielu innych.
Zrobił wiele dla rodzinnego Tarnowa. Wystarał się o nowe przywileje dla tarnowskich cechów rzemieślniczych oraz o potwierdzenie już posiadanych. Dbał również o prawidłowe rządzenie miastem, w tym celu wydał w latach 1554-1560 szereg przepisów regulujących życie miejskie. Instrukcje te dotyczyły: administracji, bezpieczeństwa, wyżywienia, zabudowy, obronności, higieny. Ufortyfikował miasto, wzniósł nowe odcinki murów obronnych i zreperował już istniejące. Dał mieszczanom przywilej na zabudowę terenów leżących przy drodze do zamku. Za jego czasów rozwijało się budownictwo w samym mieście, co uczyniło z Tarnowa jeden z pierwszych ośrodków architektury renesansowej w kraju.
Warto dodać, że był jednym z najbardziej znanych Polaków ówczesnej Europy a jego biografia, jako jedynego Polaka, obok króla Zygmunta Starego, umieszczona została w dziele P. Joviusa wydanym w Bazylei i zatytułowanym Elegia virorum bellicae virtute illustrim (1561).
